Beste burgers van Renkum,
Een jaar geleden vergeleek ik op deze plaats de Renkumse natuur met een kruidkoek waar plakje voor plakje van wordt afgesnoept. Ik schreef toen dat we elkaar op de vingers moeten tikken als de verleiding weer eens te groot dreigt te worden. Een jaar later heerst onder natuurminnend Renkum verdeeldheid over een initiatief om twee maïsakkers langs de Wijde Veldweg vol te bouwen met 40.000 zonnepanelen.
De belangen van natuur en milieu lopen vaak parallel, maar hier lijken ze te botsen. Het zonnepark op het landgoed Quadenoord kan een belangrijke bijdrage leveren aan de energietransitie. De gemeente Renkum heeft geen bezwaar, maar de provincie Gelderland heeft de vergunning geweigerd wegens mogelijk negatieve gevolgen voor de wespendief, boomleeuwerik en roodborsttapuit. De initiatiefnemers denken echter dat zij tegemoet kunnen komen aan de bezwaren van de provincie.
Wat is belangrijker: behoud van biodiversiteit en landschappelijk schoon, of energietransitie om klimaatverandering en zeespiegelstijging af te remmen? In 2014 zei Barack Obama: ‘We are the first generation to feel the impact of climate change and the last generation that can do something about it’. Maar zijn we nog op tijd? Is het vijf voor twaalf of vijf over twaalf?
Wat doen we als we denken dat het vijf voor twaalf is? Zetten we alles op alles om het tij te keren zolang het nog kan, ook als dat ten koste gaat van onze dierbare natuur? Of houden we de boot af: ‘Zonnepanelen ja graag, maar alleen op daken en industrieterreinen. Niet in onze Renkumse natuur’. En als we denken dat het vijf over twaalf is, wat doen we dan? Geven we de pijp aan Maarten? Vliegen we lekker ver weg, om koraaleilanden te bewonderen voor ze ten onder gaan in de Stille Oceaan? En rijden we lekker hard naar Zandvoort, om Max te zien crashen in de Tarzanbocht? Of koesteren we natuur en landschap zolang het nog kan?
Na de kerstdagen had ik — zwaar getafeld en nog licht beneveld — een nare droom. Ik zag een wespendief en een roodborsttapuit snavelknarsend inschikken op de Droge Veluwe, omdat een stelletje stadsduiven uit Amsterdam gezellig langs de Wijde Veldweg kwam wonen. Een schooltje nieuwe haring zwom schaterlachend door de Kalverstraat. Sombere dronk of vooruitziende blik: wie zal het zeggen?
Ik denk dat natuur en milieu niet hoeven te botsen als intensieve maïsteelt wordt vervangen door een natuurvriendelijk ingericht zonnepark met soortenrijk grasland onder de panelen. Het landschap zal er niet fraaier op worden, maar wespendief, boomleeuwerik en roodborsttapuit malen daar niet om. En ik heb het er wel voor over, in de hoop dat mijn nare droom niet uitkomt.
Ik wens u een voorspoedig 2020 en veel wijsheid rond de klok van twaalf.
Reageren naar: wim.braakhekke@renkumsbeekdal.nl
