Het is momenteel weer prachtig in het bos rond het beekdal. De herfst kleurt het bos rood en goud. De grond ligt bezaaid met gekleurde bladeren waar je heerlijk mee kan spelen. Zo’n dik pak afgevallen blad is geweldig om op te pakken en naar elkaar te gooien. En al die dwarrelende kleuren zijn een prachtig gezicht. We hebben allemaal plezier van de herfst.
De bladeren hebben echter ook een nadeel. Op de wandelpaden zorgen ze voor een pakket van halfverteerd materiaal die veel vocht vasthoud. Zeker als er een gesloten kroondak is en het water niet snel verdampt door de zon, geeft het een potentieel slechte plek in het pad. Plekken waar water zich verzameld nadat het van een hoger gelegen deel is gestroomd zijn al snel vochtiger. Als daar ook nog blad blijft liggen dan heb je op den duur een blubberplek met een dikke vochtige smeerlaag. Het enige wat je dan nog kan doen is de smeerlaag afgraven en vervangen door zand.
Vorig jaar heb ik een aantal van deze plekken bij de Keijenberg op laten knappen door de smeerlaag te verwijderen. Nu willen we proberen de staat van de paden zo lang mogelijk goed te houden door watergeultjes te maken en het water zoveel mogelijk af te voeren. Daarnaast verwijderen we het blad door de paden te blazen. Op die manier blijven de paden langer begaanbaar. Het blijft lastig, want het gebied is vochtig bij de beken en er komt veel water bij elkaar vanaf de hoger gelegen delen. Het zullen nooit kurkdroge paden worden in deze tijd van het jaar.
Het voelt wat onnatuurlijk om in een natuurgebied de paden te blazen. We doen dat ook niet overal. Alleen waar veel bezoekers in het terrein komen en het nodig is om de paden langer in goede staat te kunnen houden en schade te minimaliseren. Zo kunnen we allemaal genieten van die prachtige herfstkleuren en straks in de winter misschien wel met sneeuw door het bos wandelen!
Groet, boswachter Jaël Bergwerff
