De hakhoutstoven van Zomereik op de oosthelling van het beekdal zijn goed te herkennen aan de verdikte voet, vlak boven en onder de grond. Bij zomereik werd gemiddeld eens in de 10-15 jaar gekapt. Na de 19e eeuw werd het hakhoutbeheer te arbeidsintensief en werd gestopt met hakhoutbeheer.
De spaartelgen van Zomereik kunnen bijzonder oud zijn, en dateren in ieder geval uit een preindustriële tijd waarin nog geen niet-autochtoon plantmateriaal werd gebruikt; het is dus zeer waarschijnlijk dat het hier om autochtoon plantmateriaal gaat. Verder zijn de hakhoutstoven en spaartelgen van grote cultuurhistorische waarde; zij kunnen worden gezien als levende monumenten uit deze tijd. Ze zijn ook van betekenis als groeiplaats van karakteristieke mossen en korstmossen en als leefmilieu voor amfibieën en ongewervelde dieren.
De spaartelgen van Zomereik kunnen bijzonder oud zijn, en dateren in ieder geval uit een preindustriële tijd waarin nog geen niet-autochtoon plantmateriaal werd gebruikt; het is dus zeer waarschijnlijk dat het hier om autochtoon plantmateriaal gaat. Verder zijn de hakhoutstoven en spaartelgen van grote cultuurhistorische waarde; zij kunnen worden gezien als levende monumenten uit deze tijd. Ze zijn ook van betekenis als groeiplaats van karakteristieke mossen en korstmossen en als leefmilieu voor amfibieën en ongewervelde dieren.